In 1933 is de oude kerk vergroot tot meer dan het dubbele van haar oorspronkelijke omvang. Voor de daken, gevels en glasramen is in 2014 een restauratiedossier goedgekeurd bij O.E. Sedertdien wordt er gewacht op de uitkering van de premie. De kerk heeft heden meer da 650 zitplaatsen en is te groot geworden voor haar liturgische taak. In 2013 zijn de eerste voorstellen neergelegd om dit waardevolle monument deels te herbestemmen. Jos Roux (Spectrum) beoogt een intieme kerk die de “actieve kerk” terugbrengt tot de oppervlakte van vóór de vergroting van 1933. Hierdoor krijgt de 16’ -eeuwse kerk haar oorspronkelijke contouren terug. Het neogotische deel van de jaren ’30 wordt opgevat als een “passieve kerk”: een ruimte die beschikbaar is voor nevenbestemmingen doch evenzeer aansluiting kan vinden bij liturgische activiteiten. Deze ruimte kan geopend worden naar de “actieve kerk”. De “passieve kerk” functioneert autonoom. Zo bijvoorbeeld als begroetingsruimte bij een begrafenis, dienstig voor koffietafels, recepties bij een huwelijk of doopsel, voor catechese… Ook traditionele evenementen op de Meeuwense kalender kunnen er een verlengstuk krijgen: het dorpsfeest op de laatste zondag van mei, de Sint-Antoniusviering, ... De kerk wordt zo een unieke locatie, en kan een extra troef worden in het sociaal-culturele aanbod van de gemeente, ten dienste van de parochie en talrijke verenigingen. Het aanbieden van andere functies dan liturgische kan leiden tot een groter maatschappelijk draagvlak (tentoonstelling, lezingen, kleine concerten, culturele en andere ontmoetingen) Tussen de “actieve” en de “passieve” kerk voorziet het ontwerp een volume met aan de "kerkzijde" het doksaal en aan andere zijde een galerij met multimediale mogelijkheden. Het onderste deel van de scheiding bestaat uit grote schuifdeuren zodat de kerk altijd tot haar huidige omvang vergroot kan worden.